



















Art is more than the sum of exhibitions and performances. It is a requirement of Human Rights for deeper emotions to give daylight and see them with his fellow man in that special way to share, often with and often without words. With image, sound, colour or in black and white. But never, black and white, always with the gray which give colour to the inner emotional what distinguishes humans.
A heart for India from Serge Verwest on Vimeo.
![]() |
ECOLEGO |
Serge Verwest is geboren op 27 november 1952, uit een kunstenaarsgezin van 4 generaties schilders en kreeg willens nillens een opvoeding in het artistieke gebeuren. Opgroeiend in een zeer Christelijke plattelandsgemeente, als kind van vrijzinnige ouders werd hij in zijn jeugd meermaals geconfronteerd met de tegenstellingen in deze maatschappij, waar de kerk de plak zwaaide en zijn vader hem een vrij revolutionair denken meegaf, steeds met de achtergrond van een vredesbeweging die de steeds maar sterker groeiend de bewustwording tegen kernwapens propageerde.
Waar andere jongens zich verdronken in voetbal en wielrennen en de zondag naar de kerk gingen om hun zonden te laten vergeven, keek hij met verafschuwde ogen naar de gruwel op Tv welke zich afspeelde in het toenmalig Belgisch Kongo en de Algerijnse strijd. Naar de moord op Kennedy en Nikita Chroesjtsjov die met zijn schoen het kapitalisme door tafel probeerde te meppen. De koude oorlog tussen het communistische Oostblok en het Discriminerende Amerika.
De zogezegd gouden zestiger jaren waren voor hem de jaren waarin hij het paard zag verdringen door de auto. De kleine boer die het einde van zijn tijdperk tegemoet ging. Het tijdperk waarin voor alles een technische oplossing zou gevonden worden, waar de mens voor het eerst naar de maan ging, maar ook een tijdperk waar het einde van het kolonialisme een aanvang nam en ieder zijn vrijheid begon op te eisen. Vrijheid, het magische woord van de late jaren zestig,de “Flower Power”, de Hippie beweging, de communes, de Provo’s en de Dolle Mina’s.
Na de lagere school moest een keuze gemaakt worden. Na een omzwerving van de Latijnse naar de Stedelijke Oefenschool belande hij in het Stedelijk Technisch Onderwijs (Carels,Nicaise,Deridder) waar zijn vader en grootvader school liepen. Hij volgde daar de richting tekenenfotogravure van 1969 tot 1973. Om verder in die richting op een artistieke wending te evolueren schreef hij zich in, aan de Koninklijke Academie Gent in 1974. Maar dat jaar begonnen de financiële noden harder te wegen, en ging werken.
“Make love not war” en “Give peace a Chance” in de periode van de Vietnam oorlog, zouden hem doen beslissen om gewetensbezwaarde te worden .In 1979 startte een brocante zaak. De interesse voor de schilderkunst bleef en er werd menig schilderij gekocht en verkocht.De deelname aan het vredesmonument van zijn vader met de kunstenaars tegen atoomwapens was een kleine creatieve bijdrage begin de jaren tachtig. In die periode werden ook een aantal standen gebouwd en geplaatst voor hobby oldtimerclubs. Steeds met eigenhandig vervaardigde objecten en zelfgeschilderde decors. Na de dood van zijn ouders en op aanraden van een aantal mensen schreef hij zich in aan de Academie voor Beeldende Kunsten te Gent, om een vergeten passie het schilderen te hervatten waar hij het eerste jaar met vrucht volbracht onder het Meesterschap van de heer Koen Vos. De volgende jaren volgt hij Experimentele kunst bij Annique Mahieu,tot op heden.